wtorek, 17 kwietnia 2012

Człowiek na dnie życia - wierszyk

Na życia dnie jest ciemno,
Człowiek się gubi i błądzi na oślep, wyciągając ręce,
Rozgląda się i stara się przewidzieć ciemność,
Ale w mroku jest strach i nic więcej,

W końcu człowiek upada i już się nie podnosi,
Ciemność człowieka zjada,
Drąży ciało, łamie kości,
Człowiek jest cicho i już się nie podnosi


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz