Żaden z mieszkańców szydełkowej krainy nie był do końca pewien i dlatego właśnie szydełkowe stworzenie o strasznie hipnotyzującym spojrzeniu, postanowiło opisać się samo.
W tym celu czmychnął szydełkowy stworek wprost na klawiaturę i zaczął wystukiwać swoją historię, skacząc po przyciskach.
" Nie wiadomo dokładnie skąd się wziąłem ani ile mam lat. Odkąd sięgam pamięcią, mieszkałem zawsze w ciepłych krainach, pełnych słońca. Raz nawet stałem się przywódcą kultu. Kapłan pewnego plemienia, którego nazwy lepiej nie wymawiać, pośliznął się na oślizgłym wężu i stracił nieco więcej niż tylko przytomność. Wtedy ja sam, we własnej osobie, zastąpiłem nieostrożnego kapłana podczas jednej ze strasznie strasznych ceremonii. Ostrożnie dosiadłem oślizgłego węża i wypowiedziawszy kilka magicznych formuł, których znam wiele, wzbudziłem ogólny podziw wśród zgromadzonego tłumu tubylców. Jeszcze tego samego wieczora zostałem wsadzony na łódkę z łupiny orzecha kokosowego i ku czci jednej z boskich boginek, podryfowałem wprost ku nowemu przeznaczeniu. Jako najwyższy szaman, miałem przywilej zabrania ze sobą w mą podróż jednego czaru wyspy. Do dziś noszę go w swoim sercu i chętnie dzielę się nim." - Stworzenie potarło serduszko na swojej piersi i uśmiechnęło się swoim różowym pyszczkiem. " Moje serduszko jest jak magiczna lampa Alladyna, którego zresztą spotkałem. To właśnie ja poddałem Alladynowi pomysł na potarcie lampy" - Stopy stworzenia przestały na chwilę udeptywać klawiaturę a w jego oczach pojawiła się nostalgiczna mgiełka. Po chwili znów dało się słyszeć rytmiczny stukot klawiatury.
"Od zawsze na sercu leżało mi dobro każdego żywego stworzenia" - Oczy stworzonka zawirowały i trudno było stwierdzić szczerość tej wypowiedzi. Jednak liczy się to, co zapisane. Kontynuujmy więc opowieść tajemniczego stworzenia i zbliżajmy się do rozwiązania zagadki jego pobytu w szydełkowej krainie.
"To właśnie czynienie dobra gnało mnie przez świat. Kiedy na rozkaz Alladyna, dżin poniósł mnie na dno oceanu, spotkałem syreny i nauczywszy się ich śpiewu pozostawiłem im na znak wdzięczności, spisany szczegółowo wolumin z mymi przygodami. Zwykłym pomówieniem jest, jakoby syreny same wsadziły mnie do paszczy wieloryba i wysłały daleko. Wieloryb był po prostu głodny.
W wielorybie okazję miałem poznać małych krewetkowych ludzi. Przez wiele dni i nocy spożywaliśmy razem sfermentowane owoce morskie. Dzień od nocy w wielorybie trudno jest odróżnić i trudno odróżnić również krewetkowych ludzi od owoców morza." -stworzenie zrobiło pauzę w pisaniu i oblizało wargi.
PEACE
