Tchórz zasłonięty nadzieją

Nie ufam ci, ale nie mam gdzie pójść,

Hoduję nadzieję, że się zmienisz, że ja się zmienię,

Muszę ciebie czuć blisko przy sobie,

Choćby czasami,

Muszę błagać o kilka słów,  o gest, o twoje usta na moich,

Nie potrafię inaczej, nienawidzę siebie za to,

A ciebie kocham,

Póki co nie znikam ze świata, tylko płaczę coraz częściej,

Ty się pojawiasz we łzach i moje prośby i brak odpowiedzi,

Pustka i samotność... Zobacz jak nisko upadłam,

Wszystko przez tą głupią nadzieję, przez ciebie w moim sercu,

Wszystko to przeze mnie,

PRZEZE MNIE,

A ciebie kocham,

Nie mam gdzie pójść i jestem,

Nie zmieniłam się, ty się nie zmieniasz,

Proszę o katastrofę, o koniec, sama nie umiem zniknąć,

Za bardzo się boję i wymawiam się nadzieją,

Tak strasznie boli to moje piekło, a szaleństwo nie nadchodzi,

Tylko to trwanie, cóż więc, proszę cię dalej i upadam dalej,

Za każdym razem gdy mnie zbywasz dalej mam do ciebie,

Wracam