Po wakacjach w Polsce - część 1

Witajcie!:) Wczoraj, późnym wieczorem, wróciłam do domu z moich polskich wakacji, ale dopiero dzisiaj dałam radę skorzystać z internetu. To wszystko dlatego, że czas spędziłam w Polsce bardzo intensywnie i po podróży powrotnej po prostu padłam:)

Wyjechaliśmy z Francji późnym popołudniem. Złapaliśmy autobus do Belgii i po paru godzinkach trafiliśmy na lotnisko w Charleroi.

W tym roku udało nam się uniknąć  lotniskowych przepychanek, ponieważ Wizz Air wprowadził ponumerowane miejsca.
Na każdym bilecie znajdowała się informacja odnośnie przypisanego siedzenia, a także odnośnie drzwi, którymi należy wejść do samolotu. Bardzo mi się to podoba i mam nadzieję, że już zawsze tak właśnie będzie w tych liniach lotniczych. To ogromny plus, kiedy można spokojnie sobie wejść do samolotu.

Co do lotu, to wszystko odbyło się wzorowo i w obie strony leciało się przyjemnie nawet mimo burkliwej stewardessy, która podróżowała z nami do Francji.
Uwielbiam chmury, a z tej perspektywy to już w ogóle mnie one zachwycają. A Wy lubicie wyglądać przez okno w samolocie?

Z samego rana zasadziłam kaktusy, które sobie przywiozłam i od razu zabrałam się za pisanie do Was i porządkowanie zdjęć.

(W mojej sukulentowej rodzince pojawił się duży, płaski kaktus i ten okrągły za drzewkiem szczęścia. Znacie może ich nazwy?)
-     -     -     -     -     -     -     -     -     -     -     -

Zapraszam Was bardzo serdecznie na pierwszą porcję wakacyjnych wrażeń:))
-     -     -     -     -     -     -     -     -     -     -     -

W tym roku zawitaliśmy z mym lubym do Łodzi i rzuciliśmy się w wir zakupów. Nie tylko odwiedziłam Manufakturę, która jest największym europejskim centrum handlowym, ale również spenetrowałam dogłębnie niezliczoną ilość lumpeksów:)
Efekt moich łowów możecie zobaczyć na przykład na poniższym foto. Zarówno spódniczka jak i koszulka pochodzą ze sklepu z używaną odzieżą, a ja stoję sobie w palącym słońcu, przed Manufakturą, gdzie jedynie udało mi się znaleźć na wyprzedażach jedną sukienkę. Za chwilkę Wam ją zaprezentuję w dwóch odsłonach, z których jedna będzie niezwykle niecodzienna:)

...a to właśnie ta sukienka z Manufaktury.

Wyobraźcie sobie, że sporo mam jeszcze w Polsce reliktów z przeszłości, takich jak na przykład buty na wysokim obcasie:)


Wybrałam się więc do zamierzchłych czasów i wygrzebałam z szafy te oto niebotycznie wysokie, letnie obcasy.


Pozwoliłam sobie na nutkę szaleństwa i taką oto sesję foto sobie strzeliłam:) ...Pierwszy raz widzicie mnie na wysokim obcasie, a ja siebie nie widziałam już bardzo dawno.


Pewnie kiedyś przyjdzie pora definitywnie rozstać się z tymi butami i wieloma innymi parami, których mój luby nie trawi zapewne ze względu na swój własny wzrost:))



Oprócz kupowania zwiedzałam:) W dzisiejszym poście pokażę Wam Muzeum Kinematografii. Jestem w nim absolutnie zakochana i jeśli kiedykolwiek los rzuci Was do Łodzi, to polecam Wam zwiedzenie tego niesamowitego miejsca.

Przed wejściem do muzeum powitał mnie kot Filemon i Bonifacy.

Czy pamiętacie bajkę o tych kociakach? Ja bardzo lubiłam ją oglądać, kiedy byłam mała i teraz łezka zakręciła mi się w oku na widok tej pary.

W muzeum poważnym okiem spojrzały na nas stare projektory filmowe.

Były niezwykle monumentalne i takie jakieś dystyngowane. Stały sobie w doborowym towarzystwie filmowym i kontemplowały niezliczone obrazy, które na przestrzeni lat przewinęły się przez ich metalowe ciała.

Ściany sali z projektorami przyozdobione były plakatami z polskich filmów.

Czy myśleliście, że okulary trójwymiarowe to nowoczesny wynalazek? Wyobraźcie sobie, że już dawno temu można było oglądać sobie zdjęcia 3d dzięki specjalistycznym okularom i skrzynkom, wyglądającym bardzo steampunkowo:)

Ogromną frajdę sprawił mi fotoplastykon. Można było sobie w nim zobaczyć trójwymiarowe zdjęcia z różnych egzotycznych miejsc. Wystarczyło przyłożyć oko do wizjera.

Do prawdziwego jednak raju na ziemi zabrały mnie miniaturowe postacie.

Nie tylko mieszkały one sobie w szklanych witrynkach, ale...

...miały do dyspozycji całą miniaturową ulicę!

Nad ulicą unosił się miniaturowy fortepian, a obok kamienic stały malutkie stragany.

Do miniaturowej rzeczywistości weszłam cicho i powoli. Studiowałam jej detale i byłam najszczęśliwsza na świecie. To miejsce pełne magii, poruszające i nieziemsko piękne.

Żałowałam, że nie wszystkie ekspozycje były otwarte, bo bardzo chciałam odwiedzić jeszcze krainę Muminków, ale  chwila rozczarowania szybko rozpłynęła się w cudownej aurze, jaką roztoczyli inni bajkowi bohaterowie.

Z oszklonej witryny spojrzał na mnie wesołymi oczkami Miś Koralgol i jego kumple:)

Zapiałam także z podziwu, gdy wyrósł przede mną tajemniczy regał pełen masek i strasznych rekwizytów:)

Makabryczne stopy dopełniły całości i mówię Wam, klimat był super!

Pod koniec wizyty w Muzeum Kinematografii czekała na mnie ogromna niespodzianka. Mogłam stanąć przy bucie Kasi Figury i zobaczyć też różne inne rekwizyty z filmu Kingsajz! Czujecie bluesa?:))

Byłam oczarowana, bo Kingsajz to jeden z moich ulubionych filmów. Nie śniłam nawet, że dane mi będzie zobaczyć na żywo część tej produkcji.

Kiedy już wychodziliśmy z muzeum, Bonifacy zamiauczał do nas leniwie, a Filemon pomachał nam łapką na do widzenia:)

W następnym poście będą inne ciekawe miejsca i różności z Łodzi, a teraz już i ja macham do Was na pożegnanie. Do następnego razu Kochani!:)

PEACE


....aaaaa i jeszcze zapomniałam dodać, że to muzeum powstało w pałacyku Scheiblera:)