Samanta - wierszyk

" Odbierz mi jasność umysłu,
Głupca tak łatwo zadowolić",
Rozpaczała blada niczym ściana Samanta,
Krew zaczęła z jej żył uchodzić,
Szeptała coraz ciszej do błyszczącego ostrza,

Była jeszcze sobą kiedy cięła głębiej,
Cięła coraz prędzej,
Iskierki bólu piekły przyjemnie,
Za oknemy było coraz ciemniej,
Czas wreszcie upływał nieubłaganie,

Zapadła noc,

Bez-sen,
Wreszcie bez-dech,
Spokój bez twarzy,
Ignorancja bez-cierpienia,
Nic-wolność,

Głupia Samanta nie zasnęła


PEACE