Zmiana taktyki i kocie bryki:) + Wybór imienia

Witajcie Kochani, Dziś również będzie o kici, bo to teraz zdecydowanie najistotniejsza część mojego dnia, wieczoru i nocy:))

11.01.2017

Dopadł nas chwilowy regres, malutka wczoraj spędziła cały dzień w szafce i jedynie raz wyciągnęła szyję, aby z najgłębszej głębi móc sięgnąć do talerzyka z pasztetem. Postanowiłam więc, że czas na zmianę taktyki.
Wieczorem usiadłam w jej pokoju, obok miski i tam spędziłam czas, dopóki kicia się nie wyłoniła i nie przyszła pojeść. Widać było, że jest niepewna, ale zjadła całkiem sporo. Później przepadła:)

Kiedy wyszłam na chwilę do kuchni, to kicia znów znalazła się w kocim pokoju i nie chciałam jej spłoszyć, a więc zainteresowałam ją zabawkowym serduszkiem z poprzedniego posta. Spodobało się jej i pobawiła się nieśmiało.


 Po zabawie była chwila odpoczynku...

...oraz moment eksploracji:)
Żeby malutkiej nie blokować w jednym pomieszczeniu, wycofałam się do dużego pokoju i kicia przez chwilę mnie tam obserwowała spod stołu, a następnie zniknęła ponownie. Wypatrzyłam ją w sypialni i podrzuciłam jej myszkę. Popacała i ułożyła się w poprzek w drzwiach na tej mysiej zdobyczy. Przysypiała, a więc poczytałam jej szeptem jeszcze trochę "Alicji po drugiej stronie lustra" i ja sama także zaczęłam mrużyć oczy ze zmęczenia. Wyszłam do łazienki i gdy wróciłam, musiałam przedostać się do sypialni, a więc kicia czmychnęła pod łóżko... chyba...bo ja w ciemności niestety niewiele widzę:)


Dziś w południe pogadałam do szafki, otworzyłam i oferowałam kici pasztet, do którego tym razem bardzo ładnie się zbliżyła. Jedynie trzymałam talerzyk i nie próbowałam dotykania futerka. Malutka wyglądała na zrelaksowaną (mniej rozszerzone źrenice, mniejsza czujność) i wycofała się powoli. Drugą porcję pasztetu ustawiłam obok szafki i kicia prawie wyskoczyła, ale jednak niepewność zwyciężyła:) Przestawiłam jedzonko do szafki i kiedy zjadła, to znów się wycofała, a ja dalej gadałam. Bardzo mnie ucieszyło, że ponownie się zbliżyła, dała się pogłaskać i nawet mruczała! Po kilkunastu sekundach, mrucząc, wycofała się spać, a więc pogadałam jeszcze przez chwileczkę i dałam jej spokój:D

Około 15.00 naszłam ją z saszetką tuńczyka. Tym razem od razu wiedziała, o co chodzi i po długim namyśle wyskoczyła z szafki i zjadła porcję jedzonka. Na raty podałam jej całą saszetkę:D W przerwach ocierała się o mnie i prosiła o głaskanie, a więc były pieszczotki i toczenie kartonowej rurki po folii aluminiowej:)) Nawet wywróciła się na plecy:)) Moje dłonie coraz mniej ją przerażają i kiedy wyciskałam tuńczyka z saszetki, to nawet wyjadała kąski które jeszcze nie zdążyły spaść na talerzyk:)
Wyjrzała też niepewnie do dużego pokoju, zrobiła kilka kroczków, oczy jej się zaokrągliły i zaraz wróciła i pokręciła się jeszcze chwilkę, po czym wskoczyła do szafki.
Tym razem nie zamknęłam od razu drzwi i wyszłam na chwilę. Wróciłam i udawałam, że robię coś przy blacie kuchennym, a kicia wyglądała z szafki:)) Wyszłam, przynieść jej zabawki, ale wróciła głębiej do kryjówki, więc spokojnie zamknęłam drzwiczki:)
Ten eksperyment zdecydowanie się udał, choć powinnam mieć zabawkę pod ręką.

Zauważyłam, że kiedy kicia "walczy" ze sobą o odwagę, to rusza skórą na plecach. Cieszę się, że mimo strachu udało jej się zrobić taki milowy krok na przód.

Wieczorem mój kłębuszek nerwów przełamał się i przyszedł pojeść z miseczki, którą ustawiłam obok mnie.


Nabieram pewności, że przez żołądek można dojść do serca także tego kociego:))

12.01.2017

Dziś rano otworzyłam szafkę, usiadłam przed otworem i aby zachęcić kicię do wyjścia, zaczęłam nakładać na talerzyk pasztet. Wyskoczyła momentalnie i niemalże bez namysłu. Wsunęła na raty całą saszetkę i w przerwach między porcjami było dużo głaskania, mruczenie i ocieranie. Spędziłyśmy razem prawie godzinę.
Kotka jedynie raz zawarczała i wskoczyła z powrotem do szafki, bo usłyszała coś za drzwiami wejściowymi. Szybko się uspokoiła i na powrót wyszła.
Zamknęłam za nią drzwi szafki, kiedy weszła głębiej i przez dłuższą chwilę się nie wyłoniła:)

Zwróciłam uwagę, że czas pieszczotek jest zawsze między porcjami saszetki. Później kicia staje się bardzo czujna i jest w stanie gotowości nawet, kiedy się bawi. Zabawki trzeba rzucać niezwykle delikatnie, daleko od siebie i ruchem posuwistym. Obok mnie kicia przebiega kiedy absolutnie musi i robi to najdalej i najszybciej,jak się da:)


 "Takim aparatem mnie nie uchwycisz!!!"

Robienie zdjęć, kiedy kicia jest w ruchu, to dla mnie prawdziwe wyzwanie:) Włączenie światła nie wchodzi w grę, bo nie chcę jej stresować, więc fotki wychodzą albo ciemne albo rozmazane. Niektóre przypominają fotografie z filmu "The Ring":D

IMIĘ:
Skłaniamy się ku Bastet. Oboje bez trudu możemy wymówić to słowo, a Bastet to egipska bogini miłości, radości, muzyki, tańca, domowego ogniska, płodności i kotów:)
Jest uosobieniem dobroci, ale potrafi bezwzględnie walczyć.

Ojcem Bastet był bóg słońca Ra, a jej przeciwnikiem był demon ciemności i chaosu Apophis. Bogini strzegła barki boga Ra i walczyła z Apophisem wielokrotnie, aż w końcu udało jej się go pokonać.
Mam nadzieję, że i nasza mała Bastet zwycięży swoje demony:)

Bastet kojarzona jest również z perfumami. Słój perfum wpisany jest w jej imię. Nasza kicia ma z perfumami wiele wspólnego, bo raz że puszcza bąki, a dwa, jej kupka jest naprawdę bardzo zapachowa:D

Zanim Bastet stała się przyjazną kocią boginią, była przedstawiana jako krwiożercza lwica. Nie wiadomo, co dokładnie wpłynęło na zmianę wizerunku, ale jedna z legend głosi, że bóg Thot, chcąc powstrzymać ją przed sianiem zagłady, przemienił rzekę Nil w czerwone wino. Bogini, myśląc, że to krew, zaczęła pić tak łapczywie, że aż promile ją uśpiły. Wtedy właśnie Thot nadał jej łagodne, kocie oblicze.
U naszej koteczki lwie umaszczenie wciąż wybija spod czerni:)

Za tym imieniem przemawia więc sporo, a do tego Bastet z łatwością może stać się swojską Baśką:)



Życzę Wam miłego, spokojnego dnia i przesyłam ciepłe uściski!

PEACE